BEZOEKERS SCHRIJVEN!

Link naar "Bezoekers schrijven" van eerder!

2009 03 07 01  Kinderen Timmermans, Neer.  Afscheid van vader Gieël Timmermans.

Zoon Har schreef namens alle kinderen een afscheidsgedachte voor vader Gerlacus Timmermans en zoon Ton stuurde mij die toe. Gieërla overleed gisteren 6 maart 2009 om 01.30 uur in het St.Laurentiusziekenhuis te Roermond.

Har vatte het samen met deze gedachte:

Vroeger, toen ik klein was, heette ik nog niet Har van de Bekker. Want samen met mijn broers en zussen waren we van Gieël van Toon. Dus zoals mijn broers Ton en Ed van Gieël van Toon en mijn zussen Anjo en Els van Gieël van Toon waren, was ik Har van Gieël van Toon. Op een zeker moment werden we 'van de Bekker'. In elk geval Ton, Ed en ik. Anjo van de Bekker en Els van de Bekker wordt volgens mij minder vaak gebruikt.

Die bijnaam is terecht. Want pap was immers bakker. De bakker van Neer, alhoewel er indertijd drie bakkers waren.

Ik heb de bijnaam nooit als negatief ervaren. Integendeel: ik ben er trots op. Grueëts, zoals dat op z'n Neers heet. Okay, "onze" bakkerij liep wat achter op de broodwensen van de bevolking. Vikorn, Prokorn, Waldcorn, dat bakte "oos pap" niet. Het assortiment was beperkt tot wit, bruin en toen de vraag voor alternatieven toenam een stuk of wat volkorenmikken. En omdat wij natuurlijk altijd de mikjes van eigen deeg aten, was ik zelfs blij als we in de zomervakantie even het brood van een van de andere bakkers konden eten. Maar de vlaai, steek, taart en ook het roggebrood waren van uitstekende kwaliteit. Vind ik.

Pap is er nu niet meer. De kanker, die twee jaar geleden zijn eens machtige lijf begon te slopen heeft geleid tot een hevige longembolie. En hieraan is hij enkele uren geleden gestorven. Moedig, rustig, vredig.

Jammer genoeg heeft hij het OLS niet meer in levende lijven mogen meemaken. Hij zal begin juli op de eerste rang zitten, want hij zal het totaaloverzicht hebben.

Ik blijf echter Har van de Bekker. Van Naer, zal ik erachter blijven zeggen voor al degenen, die niet beter weten dan dat ik van Roggel ben.

En bakker Koolen uit Ell is ongetwijfeld met recht vier keer op rij uitgeroepen tot de Beste Echte Bakker van het land. Met wellicht een ietwat gekleurde mening beweer ik echter, dat Oos Pap de Beste Bekker Aller Tieje is. En voor mij ook blijft.

Rust zacht, pap. En bak ze daarboven niet te bruin!

Kleinzoon Jocelyn van 12 jaar schreef het volgende gedicht:

Lieve opa.

De oude bakker van neer,

De heer in het verkeer.

De man op de fiets,

Maar nu is er niets.

Het is leeg daarboven.

Ik kon het bijna niet geloven.

Ik heb om hulp gebeden,

Maar toch, je bent overleden.

Met tranen in de ogen,

Moet ik eraan geloven.

Je was 83 jaar,

Maar…

Het had van mij langer mogen duren,

Al waren het geen maanden, maar uren.

De man met de pet.

De man van de pret.

De man die gaf me voetbalkaartjes.

De man die gaf ons vlaaien en taartjes.

Ik zeg dit met verdriet.

Opa, je bent er niet.

Op het laatst liep je nog maar een paar meter.

Ik had verdriet, want je werd maar niet beter.

In het ziekenhuis dacht ik, dit is misschien de laatste keer…

En inderdaad, jij, lieve opa, bent er niet meer.

John Stoffels stuurde dit gedicht: