Verhaal van Ir. Frans Hautus, hoofdstuk 14.

KEUKENZOUT: Het zout der aarde.

Keukenzout: du Sel, Kochsalz, Salt (Nederlands, Frans, Duits, Engels) 
en de scheikundigen over de gehele wereld SCHRIJVEN:  NaCl.

Zout vinden we in praktisch elk huis en wel in de keuken (keukenzout), waar het gebruikt wordt bij het bereiden van het voedsel (koken, kochsalz).

Keukenzout heeft van de scheikundigen over de hele wereld een eigen schrijfwijze gekregen n.l. NaCl. Dit NaCl is streng voorgeschreven als: Van het Latijnse alfabet: Hoofdletter N, kleine letter a, Hoofdletter C, kleine letter l dus NaCl. Deze schrijfwijze geldt voor scheikundigen in China, Korea, bij de Eskimo's of waar dan ook (net zoals water als H2O wordt geschreven (2 moet iets zakken)) Hoe het uitgesproken wordt is voor elke taal of land anders. B.v. in Nederland zegt men NaCl = natriumchloride in Engelstalige landen zegt men voor NaCl  zoiets als "sodiumchloraid" en Na lijkt toch niet op sodium. Maar goed, de scheikundige formule is tenslotte uitsluitend een schrijfwijze.

Een belangrijke eigenschap van zout is dat het oplost in water. Maar wat betekent dat op submicroscopische schaal. Daarvoor bespreken we het oplosgedrag van twee zeer bekende stoffen en wel: suiker zoals uit het suikerpotje en zout.

Eerst de suiker. Stel je neemt een schep suiker en je doet het in een glas water, je roert en je ziet de suiker "verdwijnen" of liever je kunt de suiker niet meer waarnemen met je ogen. De suiker is niet weg want je kunt hem nog proeven. Wat is er dan wel gebeurd? De schep suiker bestond uit kleine suikerkorreltjes (of beter suikerkristallen) en deze suikerkristallen vallen in het water uit elkaar in nog veel veel kleinere suikerdeeltjes. Een zo'n suikerdeeltje is zo klein dat je het absoluut NIET kunt zien, ook niet met een microscoop. Het deeltje is dus submicroscopisch klein. Verder zijn al deze miljoenen en miljoenen suikerdeeltjes, die nu door het water zweven, aan elkaar gelijk. Men heeft een naam bedacht voor zo'n super klein suikerdeeltje en wel: HET SUIKERMOLECUUL. Kort: als suiker in het water komt, valt het uit elkaar in onzichtbare kleine gelijke SUIKERMOLECULEN die door de hele oplossing zweven maar bij suiker nog wel te proeven zijn. (vergelijk pollen die ook onzichtbaar klein maar wel veel groter dan moleculen zijn, door de lucht zweven en hooikoorts veroorzaken. Je ziet ze niet maar je merkt ze wel). Voor keukenzout geldt ongeveer hetzelfde verhaal. Een schepje keukenzout bestaat uit zeer zeer vele kleine zoutkristallen. Doet men een schepje zout in een glas water en roert men even dat verdwijnt het zout schijnbaar omdat elk kristal op zijn beurt weer uit elkaar valt in ongelooflijke kleine "zoutmoleculen?". Neen, niet helemaal. Wat is het geval: een ZOUTMOLECUUL kan in water NIET bestaan. Het water splitst het "zoutmolecuul" onmiddellijk in IONEN. (Aha, voor lezers die vaker kruiswoordraadsels oplossen: Elektrisch geladen deeltje 3 letters:  ION, juist ja.)

We gaan er hier niet verder op in maar een keukenzoutkristal bestaat uit miljoenen en miljoenen keukenzout moleculen en elk NaCl  molecuul bestaat weer uit één positief geladen Na ion en één negatief geladen Cl ion. In droge toestand klitten die twee ionen samen tot een neutraal NaCl molecuul en in water ontstaan losse Na plus  (natrium plus) ionen en losse Cl min (Chloride) ionen. Zo'n Na plus of Cl min ion is nog KLEINER dan het NaCl molecuul. Zover de theorie.

In het voedsel van de mens zit van nature keukenzout. In vruchten en groenten zit maar weinig en het meeste zout krijgt de mens binnen via het eten van vlees. 
Echter de mens vindt keukenzout lekker (hartig,pittig etc.) en hij voegt aan zijn voedsel keukenzout toe. Al dit keukenzout komt via de mond binnen en is opgelost of lost zeer snel op in het speeksel of minimaal in het maagsap. Als het zout de reis door het lichaam voort zet in de dunne darm en dan de dikke darm en dan naar de uitgang is het dus aanwezig als Na plus en Cl min ionen. Nu zitten er echter in de dunne en in de dikke darm nog meer PORIËN. Dit zijn zeer kleine openingen waar bacteriën NIET doorheen kunnen maar waar losse moleculen en IONEN zich wel doorheen kunnen wringen. En zo komen zeer veel van de zout IONEN via deze porien terecht in het BLOED. Wat niet is overgestapt van darm naar bloed verlaat met de faeces (duur woord voor poep) het lichaam. Dit zout is eigenlijk meer DOOR de mens gegaan dan IN de mens geweest. Echter, de ionen die IN het bloed zijn gegaan, zitten echt IN het lichaam want het bloed wordt door het hart rondgepompt en zo komen de ionen van de dikke teen tot wijsvinger, de longen, de hersenen etc. gewoon overal en dit rondpompen gaat ook nog snel. Nu de vraag: Blijft dit zout voor altijd in het bloed? Het antwoord is NEE. De mens verliest voortdurend water in de vloeibare vorm. En omdat het zout zo graag in water oplost verliest de mens ook zout met het vocht. Zoals: Het bloed verzorgt de cellen met voedingsstoffen maar neemt ook de afvoer van slecht stoffen voor zijn rekening (van Gansewinkel functie). Waar blijft het bloed met het afval? Wel we hebben twee nieren en dit orgaan filtert met zijn zeer vele poriën het opgeloste afval met behulp van water uit het bloed en voert het af als URINE. Echter bij dit filteren gaan ook vele natrium- en chloride ionen (dus opgelost keukenzout) mee met de urine naar buiten. De mens zweet altijd. Ook al is het koud dan komen er nog zeer kleine microscopische zweetdruppels b.v. onder de oksels. In deze super kleine druppels zitten de nog veel kleinere ionen. 
Kort: door zweten verliest de mens ook zout. In de zomer als men hard werkt komen dikke zweetdruppels op het voorhoofd en deze smaken zelfs zout. Ook doen hondjes 's zomers wel eens een "aanval"  op blote dames  benen door ze te likken want die smaken zilt en natuurlijk het oogvocht, de tranen. Als een klein kindje huilt wordt het wel eens "getroost" door een hondje dat over de wangen van het kindje likt. Dit ziet heel lief uit maar het is onzin. Het hondje wil zout en zou het hondje slimmer zijn dan zou het eens flink in de billen van het kindje bijten zodat er nog meer zoute tranen geproduceerd zouden worden.  
Maar goed, we hebben nu gezien dat de mens bij het eten, van natuur zout binnenkrijgt. 
Verder voegt hij ook nog zout aan zijn eten toe. Dit zout komt in zijn bloed en verlaat zijn lichaam overal waar vloeibaar water uit zijn lichaam gaat. De vraag wordt nu: Heeft de mens überhaupt zout nodig of gaat het gewoon door hem heen en maakt het alleen het eten lekker hartig. Het antwoord hierop is JA, de mens heeft zout nodig om goed te kunnen functioneren. Zonder zout voelt hij zich slap en lusteloos. Maar, de mens heeft maar WEINIG zout nodig en door teveel zout krijgt hij HOGE BLOEDDRUK en door deze hoge druk worden de z.g.n. haarvaatjes beschadigd. Nu zitten de nieren vol met haarvaatjes want hier wordt het bloed gezuiverd door m.b.v. water de gifstoffen door de poriën af te voeren als urine. 
Als de bloeddruk te hoog gaat worden, worden vele bloedvaatjes beschadigd. Gevolg de nieren werken slecht en de patiënt wordt ziek omdat zijn bloed niet goed genoeg gezuiverd wordt. Op de vraag: en hoeveel zout heeft een mens dan nodig is maar moeilijk een antwoord te geven. Er zijn mensen die van natuur snel zweten, veel water drinken dus vaak plassen of juist niet. 
MAAR één ding is zeker er komen bij de dokter maar HOOGST ZELDEN (eigenlijk nooit) mensen die een ZOUT tekort hebben. Praktisch altijd zegt de dokter: Pas op met zout of geen zout. 
Kort, wat de mens van natuur naar binnen krijgt met "normaal" eten is praktisch altijd voldoende. Als laatste nog de nieuwste ontwikkelingen. Opgelost ZOUT bestaat dus uit Positieve Na ionen en Negatieve Cl ionen. Nu zijn er stoffen b.v. bakzout die wel Na plus ionen hebben maar geen chloride ionen etc. Door onderzoek heeft men nu ontdekt dat de Cl min ionen eigenlijk hele brave ionen zijn die gemakkelijk in en uit de mens gaan zonder problemen op te leveren. Het Na plus ion is het ion dat in kleine hoeveelheden NODIG is maar al heel gauw teveel in het bloed zit en dan de mens ziek maakt. Daarom zegt de dokter tegenwoordig vaak: U moet een NATRIUM arm dieet gaan volgen. Eigenlijk zou hij moeten zeggen: een Natrium plus ionen arm dieet. Maar ja, dat klinkt nogal ingewikkeld dus: Een Natrium arm dieet. Geen keukenzout, zuiveringszout, bakpoeder, Natriumglucomaat etc. Eet maar lekker natrium arme soep etc. 

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX