Verhaal van Ir. Frans Hautus, hoofdstuk 02.

De computer en zijn processor.

Als we een computer vergelijken met een auto kunnen we  overeenkomsten vaststellen zoals:

Voor een absolute leek ziet een auto eruit als één apparaat. Een grote blikken doos waar men in kan plaatsnemen en die men kan bedienen. Echter wij weten dat een auto uit vele onderdelen bestaat en dat b.v. de motor dat gedeelte is wat de kracht en snelheid van de auto bepaalt. Het is dan ook een erg belangrijk onderdeel alhoewel ik de versnellingsbak of stuurinrichting niet wil onderschatten. De motor zelf is ook weer een complex iets.

Nu de computer en met name de laptop.

Voor de absolute leek ziet het uit als één kastje dat men kan bedienen. Maar ook de computer bestaat uit vele belangrijke onderdelen en het onderdeel dat de kracht en de snelheid van de computer voor een groot deel bepaalt, dus de "motor" van de computer, wordt de PROCESSOR genoemd. 

De ontwikkeling van de processor, bepaalde in grote lijnen de ontwikkeling van de computer. We zullen de ontwikkeling van de processor eens volgen:  

In de oorlog hadden geleerden in Engeland een elektrisch apparaat gebouwd dat voor velen achteraf de naam "computer" mocht dragen. Het apparaat werd ENIAC genoemd, was top geheim en diende om de grote stromen gecodeerde berichten van de Duitsers te ordenen en zo goed mogelijk te ontcijferen.

De Duitsers codeerden met een soort mechanisch typapparaat ENIGMA. Het was dus elektronisch versus mechanisch.

Na de oorlog verflauwde het interesse in de geldverslindende ontwikkeling van de Eniac omdat Engeland het geld hard nodig had voor de wederopbouw. Echter, Amerika had wel interesse in de kennis over dit apparaat want de V.S. was verwikkeld in de koude oorlog en de race om de ruimtevaart. En ook bij de ruimtevaart moesten grote stromen gegevens (Houston controle) geordend en doorgerekend worden. De V.S. kon de kennis die was opgedaan met de Eniac dus goed gebruiken. Zo namen de NASA, Pentagon en de  universiteiten van California de verdere ontwikkeling van dat apparaat ter hand. De Eniac bestond uit grote rekken (Engels frames) met radiobuizen, relais, electrische schakelingen etc.. Weldra was de ontwikkeling zo ver dat er één rek was waarin de belangrijkste schakelingen van het apparaat geconcentreerd waren. Dit rek werd het MAIN FRAME (belangrijkste rek) genoemd en de elektronica die daar in gebouwd was werd tot processor gedoopt. Kort de processor zat in het main frame maar de naam "main frame" is overgenomen voor het hele apparaat. Echter men gebruikte ook steeds meer het woord computer. Een tweede ontwikkeling die vooral voor de ruimtevaart van belang was, was het verkleinen van de elektrische componenten (een raket moet zo licht mogelijk zijn). Zo werden radiobuizen vervangen door transistors, en elektrische bedradingen door printplaten met circuit's. Deze nieuwe dingen werden natuurlijk ook toegepast in de computer ontwikkeling en zo kon de processor "eerst een rek met de belangrijkste onderdelen" gereduceerd worden tot de grootte van een schoenendoos. Men sprak nu van een miniprocessor en de computers die hiermee uitgerust werden waren de mini computers. De miniaturisering ging nog verder en de printplaten met circuit's werden vervangen door silicium plaatjes met geëtste elektrische circuit's (chips en IC's). Daardoor kon de processor zo klein worden als een postzegel met een dikte van enkele millimeter. De MICROPROCESSOR was geboren en daarmee de MICRO COMPUTER. Men was er terecht apentrots op. De raketten van de Amerikanen werden volgepropt met deze microprocessors voor de regeling van de raket en de communicatie van de bemanning met Houston groundcontrole.

Een zeer zeer belangrijke bijkomstigheid van deze kleinere elektrische componenten was het feit dat ze veel minder energie (stroom) gebruikten. Kon men zich nog aan een ouderwetse buizenradio de handen warmen, bij dit microspul was de warmte ontwikkeling veel minder. Zo won men de wedloop met de Russen om de slag om de ruimte en de eerste man op de maan. Hiermee was het PRESTIGE van AMERIKA gered en werd het intresse voor het project van de kant van de regering weer minder want één feit bleef: Het kostte handen vol belasting geld. Kort: Voor de voortgang van deze ontwikkeling moesten nieuwe geldbronnen aangeboord worden en dat lukte.