Dit is een weergave van het officiele gedachtenisprentje:
In memoriam
MARIA SPÉE
weduwe van
ELIGIUS GIELEN
* Neer, 30 november
1905 † Geleen, 18 december 2008
De plechtige
uitvaartdienst vond plaats op 22 december, waarna we
haar lichaam te ruste legden
in het familiegraf op het kerkhof rond de
St.-Dionysiuskerk te
Schinnen.
Sub
Finem
En
nu nog maar alleen
het
lichaam los te laten –
de
liefste en de kinderen laten gaan
alleen
nog maar het sterke licht
het
rode, zuivere van de late zon
te
zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het
werd, het was, het is gedaan.
M.
Vasalis
De zeswekendienst
wordt gehouden op zondag 1 februari a.s. om
10.00 uur in de
St.-Dionysiuskerk te Schinnen.
Wij danken u hartelijk
voor uw medeleven,
Familie Gielen
Maria Spée is heel oud
geworden. Langzaam raakte haar energie
op, de energie die ze
tijdens haar lange leven in velerlei zaken stak.
Aanvankelijk in het
jonge gezin, waar ze erg goed geholpen werd door
Gerda. Het was een
hele klus om in een gemengd bedrijf de neuzen
van klein en groot in
dezelfde richting te laten wijzen. Eligius, een
echte zakenman, en zij
een beleerde boerendochter. Dit laatste was wel
ten faveure van de
studerende kinderen.
Toen het bedrijf
overging op hun zoon Willy, gingen ze wat knusser
wonen. Er kwamen
steeds meer kleinkinderen over de vloer. Oma
genoot van kind zijn
met de kinderen. Oude liedjes klonken door het
huis. Hoe ouder ze
werd, hoe meer prachtverhalen van vroeger verteld
werden. We zeiden wel
eens dat aan haar een goede toneelspeelster
verloren was gegaan.
De laatste tientallen
jaren - toen haar krachten begonnen af te nemen -
waren Rian en Will
haar steun en toeverlaat. Daar was ze erg blij mee.
Maria was een
diepgelovige vrouw, die God een belangrijke plaats in
haar leven gaf. Bij
het Mariabeeldje in de keuken brandde steeds een
kaarsje als er iets
spannends bij één van haar kinderen of kleinkinderen
te gebeuren stond.
“Ich beej eedere daag veur uch, veur de kleine en
ouch veur de groëte.”
In de laatste gregoriaanse Mis die ze bijwoonde,
zong ze nog energiek
mee.
Dat zij moge rusten in vrede.
LINKER KANT
In
memoriam
MARIA SPÉE
Weduwe van
ELIGIUS GIELEN
* Neer, 30 november 1905 ^ Geleen,
18 december 2008
De plechtige uitvaartdienst vond
plaats op 22 december, waarna we haar lichaam te ruste legden in het
familiegraf op het kerkhof rond de St.-Dionysiuskerk te Schinnen.
Sub Finem
En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten –
de liefste en de kinderen laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.
M. Vasalis
De zeswekendienst wordt gehouden op zondag 1 februari a.s. om 10.00 uur in de H. Dionysius kerk te
Schinnen.
Wij danken u hartelijk voor uw medeleven,
Familie
Gielen
RECHTER KANT
Maria Spée is heel oud geworden.
Langzaam raakte haar energie op, de energie die ze tijdens haar lange leven in
velerlei zaken stak. Aanvankelijk in het jonge gezin,waar ze erg goed geholpen
werd door Gerda Het was een hele klus
om in een gemengd bedrijf de neuzen van klein en groot in dezelfde richting te
laten wijzen. Eligius, een echte zakenman, en zij een beleerde boerendochter.
Dit laatste was wel ten faveure van de studerende kinderen.
Toen het bedrijf overging op hun
zoon Willy, gingen ze wat knusser wonen. Er kwamen steeds meer kleinkinderen
over de vloer. Oma genoot van kind zijn met de kinderen. Oude liedjes klonken
door het huis. Hoe ouder ze werd, hoe meer prachtverhalen van vroeger verteld
werden. We zeiden wel eens dat aan haar een goede toneelspeelster verloren was
gegaan.
De laatste tientallen jaren - toen
haar krachten begonnen af te nemen -waren Rian en Will haar steun en
toeverlaat. Daar was ze erg blij mee.
Maria was een diepgelovige vrouw
die God een belangrijke plaats in haar leven gaf. Bij het Mariabeeldje in de
keuken brandde steeds een kaarsje als er iets spannends bij één van haar
kinderen of kleinkinderen te gebeuren stond.
"Ich beej eedere daag veur uch, veur de kleine en ouch veur de
groëte." In de laatste gregoriaanse Mis die ze bijwoonde, zong ze nog
energiek mee.
Dat zij moge rusten in vrede.