Link naar "Bezoekers schrijven" van eerder!
Wat is er allemaal te doen in NEER? Wilt U dat weten, klik op deze link: "Agenda Neer"
Deze link is er om het: NIEUWS van NU en van EERDER! te zien.
2011 07 10 01. Nummer
0893.
Frans Peulen, Roggel.
Hoe
Frans de razzia op 8 november 1944 beleefde.
Hieronder
het verhaal van oud Neerenaar Frans Peulen, hoe hij de razzia indertijd
beleefde. Zoals altijd bij waargebeurde verhalen, ligt de verantwoording
volledig bij de inzender.
De
Razzia’s.
Als
misdienaar, wist hij de weg in de kerk en zocht naar de Kuper, zijn vader,
tijdens de razzia’s..De kerk uit lopend, zag hij mensen weg kruipen in de
biechtstoelen en vluchten naar het oksaal en zo de toren in. Zelfs sprongen er
mensen van de kerkmuur af bij Spee nu Jeurnink. In het achter portaal zag hij de
Kuper en zei tegen hem:
,,Zeg maar
tegen Mam dat ik in de toren zit”.Onderweg naar huis, zag hij een Duitse
soldaat op de Napoleonsweg staan die zei, in het Duits tegen mensen die naar de
kerk gingen, maak maar gauw dat je weg komt, dit is niet voor drie dagen zoals
de officieren vertellen.
Met
enkele andere Neerse mensen, kroop de Kuper weg tussen de gewelven. Dit is te
link, werd gezegd. Want die Moffen zoeken overal.. Met z’n vieren stonden ze
voor de klokken kast, die uit panelen was opgebouwd en er was geen deur aan te
bekennen.
Hoe gaat
dat ding open werd gevraagd en men begon te trekken en schuiven tot dat ze in de
gaten kregen, dat een paneel naar boven geschoven moest worden.
Een van hen
had een mes bij zich en werd onder het paneel gedrukt om het op te tillen. Toen
het een halve meter omhoog was, kropen ze in de klokkenkast en schoven de plaat
weer naar beneden. Eerst hadden ze de deur
tussen het oksaal en de toren geblokkeerd door de klink er af te trekken, maar
dat was voor die Moffen geen probleem. Met de bajonet werd de deur geopend en
gingen de toren in. Muisstil, het hart van de vier stond bijna stil. De Moffen
riepen, Raus komme “ Over de hele zolder schenen ze met zaklantaarns of er nog
mensen hier of daar in een hoekje weggedoken zaten. Enkele werden er nog
opgepakt.
Nadat hij
zijn moeder had verteld van de Kuper, is hij terug gegaan naar het kerkplein en
zag de groep steeds groter worden. Maar de Kuper was er nog steeds niet bij.
Toen de
hele groep te voet vertrokken was, ging hij naar huis het relaas vertellen en
zijn moeder zei : ,Breng maar wat boterhammen naar de kerk”. De boterhammen
had hij onder mijn blouse verstopt zodat niemand het zag.
Op het kerkplein was alles weer rustig. Geen mensen en geen soldaten.
Stiekem sloop hij door de zij ingang de kerk in. Op het oksaal zag hij dat de
deur naar de toren open stond.
Hij riep:
Pap, Pap, natuurlijk herkende hij zijn stem, maar durfde niets te zeggen.Voetje
voor voetje ding hij de wenteltrap op. De Kuper had wel gedacht dat er niemand
meer was, anders had zou hij niet
zo geroepen hebben. Want zwijgen was hen wel geleerd door het verzet van zijn
vader. Hij werd wel de Neutste van Naer of de Leeuw van Naer genoemd.
Uiteindelijk
hoorde hij hem zeggen: ‘’Ga maar naar huis, we komen als het donker is”.
Toen het donker was slopen ze bij de mensen achter door de tuinen naar een
veilig heenkomen. Vele zijn er toen ondergedoken en ook velen weer opgepakt.
De
Kuper liet zijn baard staan om ouder te lijken en heeft later gezorgd had dat
hij ,,zestig jaar” werd, toen 52 jaar, door zijn pas te vervalsen. Hij ging
met een paar van zijn kinderen aardappelen en bieten rooien bij mensen die naar
Duitsland waren getransporteerd. Zo deden ze dat ook in schoolverband onder
leiding een zuster Margriet. Bij de ene boerin kregen ze boterhammen met spek en
bij de andere boerin was je blij als je mocht drinken aan de waterpomp.
Misschien
hadden ze ook geen eten voor zo’n stel hongerige magen.
In deze tijd is dit nauwelijks te vatten...
Tot zover het
verhaal van Frans.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX